To paradoksalne zjawisko uwarunkowane było nie tyl­ko rozległością kontynentu, lecz również jego warunkami klimatycznymi. Podczas gdy ciepłe południe od bardzo dawna przyciągało ludy zamieszkujące basen Morza Śródziemnego, to pustynna i mroźna północ została zba­dana dokładniej dopiero w drugiej połowie XIX

Istotnie, z Azji Mniejszej wyszli luminarze nauki i kul­tury europejskiej. Tutaj urodził się „ojciec greckiej filo­zofii”, Tales z Miletu, z tegoż miasta pochodzili Anaksy- mander, Anaksymenes i Heraklit, nie licząc innych. W Halikarnasie urodził się Herodot, zwany „ojcem histo­rii”, z

Starożytni Grecy nie zadowalali się jednak tylko zna­jomością Azji Mniejszej, w której założyli swe kolonie już w XIII w. p.n.e. Według nie zawsze wiarogodnego A. Gal- vano, Strabon, powołując się na Aristonicusa, podaje dość fantastyczną wiadomość, że król Sparty Menelaus,

Aleksander Macedoński, którego można nazwać nie tylko geniuszem wojskowym, lecz również geograficznym, dotarł do Indii, przekroczył Indus i prag­nął iść dalej „…aż do końca świata”. Może dotarłby jeszcze dalej, gdyby nie bunt żołnierzy, którzy po dojściu do rzeki Hyphasis (obecnie

Zgodnie z tym wyprawił niebawem flotę od ujścia rzeki Indus do Zatoki Perskiej pod wodzą admirała Near- cha, z Onezykritem jako pilotem. W ten sposób flota europejska wypłynęła z portu indyjskiego już na osiem- naście wieków przed Vasco da Gamą. Aleksander

W ciągu dziejów handel wyprzedzał nieraz właściwe odkrycia i wyprawy geograficzne. Kopalnie soli północ­nych Indii znane były starożytnym na długo przed pano­waniem Aleksandra Wielkiego. Sól Palmiry dowożono do śródziemnomorskich portów karawanami. O chińskiej uprawie jedwabnika Europa starożytna dowiedziała się za

Potwierdza to historyk i podróżnik grecki z II w. Pauzaniasz, który twierdzi nawet, że z Chinami utrzymy­wana była regularna komunikacja. Według C. R. Beazleya, za panowania cezarów Klaudiusza i Juliana Apostaty oraz później, aż do upadku cesarstwa, istniały również kon­takty

Następnie jednak, przez cały niemal okres średniowie­cza, nie podejmowano do Azji Wschodniej żadnych wy­praw, mogących się przyczynić do lepszego poznania tej części świata. Trzeba było dopiero wielkiej inwazji Tata­rów na Europę i wstrząsu, jaki wywołała klęska rycer­stwa polskiego pod Legnicą

Posłem nadzwyczajnym Innocentego IV do wielkiego chana Tatarów został mianowany również mnich z zakonu franciszkanów, były towarzysz i przyjaciel św. Franciszka z Assyżu, Włoch, Giovanni da Pian del Carpine Carpine był w latach 1232—39 prowincjałem swego zakonu na Polskę i

W rzeczywistości autor listu mówi tam o „Jean Carpi Benoit polonois”, a więc niewątpliwie pomylił się, łącząc dwie osoby w jedną, lub opuścił spójnik „i” pomiędzy „Jean Carpi” i „Benoit polonois”. Na tej podstawie nie można więc uważać Carpine’a za

Jest tam wpraw­dzie wymieniony Carpine obok Benedykta Polaka jako jeden z błogosławionych w Królestwie Polskim, co nie przesądza jednak sprawy jego narodowości. Ponadto ści­słość historyczna również i tego źródła jest bardzo proble­matyczna, gdyż na przykład znajdujemy w nim informa­cję, że

To paradoksalne zjawisko uwarunkowane było nie tyl­ko rozległością kontynentu, lecz również jego warunkami klimatycznymi. Podczas gdy ciepłe południe od bardzo dawna przyciągało ludy zamieszkujące basen Morza Śródziemnego, to pustynna i mroźna północ została zba­dana dokładniej dopiero w drugiej połowie XIX

Istotnie, z Azji Mniejszej wyszli luminarze nauki i kul­tury europejskiej. Tutaj urodził się „ojciec greckiej filo­zofii”, Tales z Miletu, z tegoż miasta pochodzili Anaksy- mander, Anaksymenes i Heraklit, nie licząc innych. W Halikarnasie urodził się Herodot, zwany „ojcem histo­rii”, z

Starożytni Grecy nie zadowalali się jednak tylko zna­jomością Azji Mniejszej, w której założyli swe kolonie już w XIII w. p.n.e. Według nie zawsze wiarogodnego A. Gal- vano, Strabon, powołując się na Aristonicusa, podaje dość fantastyczną wiadomość, że król Sparty Menelaus,

Aleksander Macedoński, którego można nazwać nie tylko geniuszem wojskowym, lecz również geograficznym, dotarł do Indii, przekroczył Indus i prag­nął iść dalej „…aż do końca świata”. Może dotarłby jeszcze dalej, gdyby nie bunt żołnierzy, którzy po dojściu do rzeki Hyphasis (obecnie

Zgodnie z tym wyprawił niebawem flotę od ujścia rzeki Indus do Zatoki Perskiej pod wodzą admirała Near- cha, z Onezykritem jako pilotem. W ten sposób flota europejska wypłynęła z portu indyjskiego już na osiem- naście wieków przed Vasco da Gamą. Aleksander

W ciągu dziejów handel wyprzedzał nieraz właściwe odkrycia i wyprawy geograficzne. Kopalnie soli północ­nych Indii znane były starożytnym na długo przed pano­waniem Aleksandra Wielkiego. Sól Palmiry dowożono do śródziemnomorskich portów karawanami. O chińskiej uprawie jedwabnika Europa starożytna dowiedziała się za

Potwierdza to historyk i podróżnik grecki z II w. Pauzaniasz, który twierdzi nawet, że z Chinami utrzymy­wana była regularna komunikacja. Według C. R. Beazleya, za panowania cezarów Klaudiusza i Juliana Apostaty oraz później, aż do upadku cesarstwa, istniały również kon­takty

Następnie jednak, przez cały niemal okres średniowie­cza, nie podejmowano do Azji Wschodniej żadnych wy­praw, mogących się przyczynić do lepszego poznania tej części świata. Trzeba było dopiero wielkiej inwazji Tata­rów na Europę i wstrząsu, jaki wywołała klęska rycer­stwa polskiego pod Legnicą

Posłem nadzwyczajnym Innocentego IV do wielkiego chana Tatarów został mianowany również mnich z zakonu franciszkanów, były towarzysz i przyjaciel św. Franciszka z Assyżu, Włoch, Giovanni da Pian del Carpine Carpine był w latach 1232—39 prowincjałem swego zakonu na Polskę i

W rzeczywistości autor listu mówi tam o „Jean Carpi Benoit polonois”, a więc niewątpliwie pomylił się, łącząc dwie osoby w jedną, lub opuścił spójnik „i” pomiędzy „Jean Carpi” i „Benoit polonois”. Na tej podstawie nie można więc uważać Carpine’a za

Jest tam wpraw­dzie wymieniony Carpine obok Benedykta Polaka jako jeden z błogosławionych w Królestwie Polskim, co nie przesądza jednak sprawy jego narodowości. Ponadto ści­słość historyczna również i tego źródła jest bardzo proble­matyczna, gdyż na przykład znajdujemy w nim informa­cję, że